استان سمنان در دامنه هاي جنوبي سلسله جبال البرز واقع شده است و ارتفاع استان از شمال به جنوب كاسته و به دشت كوير ختم مي گردد. اين استان با وسعتي حدود 96000 كيلومترمربع 6/5 درصد از مساحت كشور را به خود اختصاص داده و از اين لحاظ ششمين استان كشور است.
استان سمنان از جانب شمال به استان مازندران، از جنوب به استان اصفهان، از مشرق به استان خراسان و از مغرب به استان تهران محدود مي شود.
همجواري با رشته كوههاي البرز و زمينهاي هموار كوير شرايط اقليمي متنوعي براي اين استان بوجود آورده است. بطوريكه قسمت جنوبي آب و هوايي گرم و خشك ؛ نواحي مركزي، معتدل ، قسمت شمال شرقي آب و هوايي سرد و خشك و قسمت شمالي نسبتاً سرد است. اين تنوع آب و هوايي پوشش گياهي متنوعي را نيز در اين استان به وجود آورده است.
مركز اين استان شهر سمنان مي باشد و دارای هشت شهرستان شامل سمنان، شاهرود، دامغان، گرمسار، مهدیشهر، میامی و آرادان و سرخه است.
پیشینه تاریخی
این سرزمین در گذشته جزو چهاردمین ایالت تاریخی((ورن)) (ورنه) از تقسیمات شانزده گانه اوستایی در دوران باستان بوده است. قدر مسلم این است ورن یا ورنه متشکل از صفحات جنوبی البرز و خوار شامل سمنان، دامغان، خوار(گرمسار)، مهدیشهر، فیروزکوه، شهمیرزاد، لاسگرد، هفدر، ده نمک، آهوان، قوشه و نقاط کوهستانی مازندران بوده است. در تمام دوره حکومت مادها و هخامنشیان (کومیسنه) یا کومشان(قومس بعد از اسلام) جزو ایالت بزرگ((پارت)) یا پرثو به شمار می رفت. در این دوره سمنان شهر سرحدی ایالتهای پارت و ماد محسوب می شد. به همین علت برخی از مورخان، پیشینه این شهر را گاهی جزو ماد و گاهی جزو پارت به حساب می آورند. ایالت مذکور که در زمان ساسانیان به ((پشتخوار)) تغییر نام داده شامل همان شهرهایی بوده که در ایالت (ورن) متشکل بودند. حد غربی این ایالت(خوار) گرمسار فعلی، حد شرقی آن شاهرود و حد شمالی آن ایالت(پشتخوارگر) کوهستانهای جنوبی طبرستان بوده است. سمنان در دوره های بعد از اسلام جزو سرزمین تاریخی قومس(کومش) به شمار می آید و نام جغرافیایی قومس تا اواخر دوران قاجار بر سر زبانها بود.
محیط زیست استان
استان سمنان به دلیل داشتن مناطق و موقعیت مناسب طبیعی وسعت کافی، جایگاه مناسبی برای حیات انواع وحوش و انواع گیاهان به شمار می آید، چراکه در قسمت های شمالی استان منطقه جنگلی، کوهستانی و سردسیر با بارندگی نسبتاً زیاد و پوشش گیاهی خوب و در قسمت های میانی منطقه دشتی با بارندگی کمتر نسبت به شمال اما با پوشش گیاهی نسبتاً خوب و در قسمتهای جنوبی آن کویر نمک با بارندگی بسیار کم و عدم پوشش گیاهی مناسب قرار دارد.
بیش از 23 درصد از وسعت استان سمنان را مناطق حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش تشکیل می دهد، که این رقم در حدود 25 درصد کل مناطق حفاظت شده کشور ایران را شامل می شود.
مناطق زیستی استان سمنان دارای ویژگی هایی به این شرح می باشد:
- ذخیره گاه و بانک ژن طبیعی گیاهی و جانوری ایران و جهان.
- منطقه حایل بین کویر و مناطق زیستی کوهستانی استان.
- زیستگاه گونه های خاص نادر و در معرض انقراض جانوری و گیاهی.
- طبیعت زیبا با چشم اندازهای طبیعی.
- دارا بودن شرایط ویژه جهت امور پژوهشی و اقتصادی.
مناطق زیستی و حیات وحش:
1- پناهگاه حیات وحش خوش ییلاق.
2- پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده توران.
3- منطقه حفاظت شده پرور.
4- منطقه شکار و تیراندازی ممنوع((خنار)).
5- ممنوع شکار و تیراندازی ممنوع((تپال)).
6- پارک ملی و منطقه حفاظت شده کویر
جاذبه های فرهنگی و تاریخی برتر استان: مسجد جامع شهر سمنان – مجموعه تاریخی بسطام – مسجد تاریخانه دامغان- مسجد جامع روستای فرومد- تپه حصار دامغان- مجموعه بافت و بازارسرپوشیده و مسجد سلطانی و موزه پهنه شهر سمنان- دروازه ارگ سمنان - کاروانسراهای شاه عباسی.
جاذبه های طبیعی برتر استان: جنگل ابر – جنگل رودبارک – پارک ملی کویر – منطقه حفاظت شده خارتوران- منطقه حفاظت شده پرور و خوش ییلاق- غار دربند مهدیشهر – کوه اژدهای گرمسار- کویر حاج علیقلی دامغان
ردیف |
عنوان |
دریافت |
|
1 |
لیست توانمندی های گردشگری |
|
|
2 |
لیست هتل های استان |
|
|
3 |
لیست اقامت های بومگردی |
 |
